Lyme

Binnenin mij woedt een oorlog.
Een gemene indringer heeft zich toegang verschaft tot mijn lichaam. Langzaam probeert hij de boel naar zijn hand te zetten. Van binnenuit wil hij mij dwars zitten, mij het leven onmogelijk maken. Hoe langer hij er zit, hoe meer touwtjes hij in handen krijgt, en hoe meer kuren mijn lichaam gaat vertonen.
Borrelia, zo luidt zijn naam. Borrelia de Boze.
Hij liftte mee met een teek. Hij weet wel hoe hij bij zoogdieren binnen moet komen.
Borrelia de Boze is een sluipmoordenaar. Hij is in en in gemeen. Als hij bij je binnen is, verstopt hij zich eerst, om achter de schermen te beginnen met zijn destructieve werk. Je merkt het aanvankelijk nauwelijks. Geniepig kruipt de etter je bloed in, om zich langzaam een weg te banen naar je zenuwstelsel. Daar is het hem namelijk om te doen. Maar hij is geduldig. Je kunt maanden, soms zelfs jaren rondlopen met vage klachten, zonder je te realiseren dat ze van hem komen. En dan is het meestal te laat.
Maar ik had hem door. Soms loont het om een beetje hypochondrisch te zijn. Ik wist niet zeker of de irritatie in mijn benen en de vermoeidheid waar ik last van had van hem kwamen. Maar ik herinnerde mij hoe anderhalve maand geleden in Dartmoor een gulzige tekenfamilie zich op mijn benen gestort had. Dus ik besloot toch maar even bloed te laten prikken.
En warempel, mijn angstige vermoedens bleken terecht.
Snel schakelde ik de hulptroepen in.
De dappere strijders van Doxycycline zijn ingehuurd om Borrelia de Boze op te sporen en onschadelijk te maken. Tweemaal daags wordt een legertje strijders mijn lichaam in geleid. En passant maken ze ook gehakt van sommige andere, onschuldige bacterieën die zich helaas op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bevinden, maar dat is nou eenmaal onvermijdelijk. De dappere strijders van Doxycycline zijn nou eenmaal goed in moordpartijen. Dat is precies de reden dat ze zijn ingeschakeld, want Borrelia de Boze is niet voor een kleintje vervaardigd.
Hij zou graag nog even blijven hangen.
Maar de dappere strijders maken hem zwakker en zwakker. Hij leeft nog, Borrelia. Hij houdt nog vol. Maar niet lang meer, hoop ik.
Hij is niet welkom.
Hij moet dood.
Want ik wil graag weer beter zijn.